WIEDŹMIN: GRA WYOBRAŹNI

Gieferg

Spotykałem się niejednokrotnie z opiniami o tym, że pancerze w Wiedźminie za mało dają i z pomysłami by podnieść ilośc wyparowań, żeby było bardziej realistycznie - owszem, ich zwiększenie byłoby może i bardziej realistyczne, ale totalnie niegrywalne. Już na standardowych zasadach gość w pełnej zbroi (czyli przeszywanica+kolczuga+płyta), odejmowął od obrażeń 6 i walki z tego typu przeciwnikami bardzo się przeciągały. Zwiększenie wyparowań jak to niektórzy proponowali sprawiałoby, że na rozstrzygnięcie takiego pojedynku traciłoby się jeszcze więcej czasu. A teraz załóżmy, że w scenariuszu dojdzie do walki gdzie tłucze się większa ilość takich zakutych w stal wojowników...

Pozostaje więc zadać sobie pytanie - chcemy sensownie pograć, czy bawić się w symulator ciężkozbrojnego rycerza. Jesli to drugie, go for it, zwiększajcie wyparowania Razz

Ignis

A to i ja wrzucę swoje trzy grosze, co tam. Smile

Trochę się interesowałem "okołośredniowiecznymi" sposobami walki i prowadzenia bitew. Dlatego zaproponuję swoje rozwiązanie, które myślę, że jest realistyczne i sprawne.

Pełna zbroja płytowa daje tyle wyparowań, że zwykłym atakiem mieczem/włócznią/strzałem z łuku nic nie jesteś w stanie zrobić. I, z tego co wiem, to jest jak najbardziej realistyczne.
Co jeśli chcesz pokonać przeciwnika w pełnej płycie? Stosujesz rozwiązanie poprawne historycznie, czyli:

1) Nie walczysz mieczem
Miecz był bronią przeznaczoną do walki z nieopancerzonym/lekko opancerzonym przeciwnikiem. "Średnią" bronią przeciwpancerną były topory, "dedykowaną" bronią przeciwpancerną młoty bojowe lub buławy. Mielibyśmy więc trzy kategorie broni:
a) miecze - zadają spore obrażenia i można się nimi dobrze bronić
b) topory - zadają spore obrażenia (może nawet większe niż miecze), mają bonus przeciw wyparowaniom (albo i nie, ale dobrym rzutem na obrażenia można by przebić pancerz), ale są słabe w obronie*
c) młoty bojowe i buławy - zadają małe obrażenia ale mają duży bonus przeciw wyparowaniom oraz są słabe w obronie*
*Słabe w obronie = zamiast Giefergowego "nie można tą bronią parować" (co mi się wydaje zbyt ekstremalne) dałbym -1 do obrony parowanie oraz można parować tylko 1 atak na rundę zamiast 2. Dlatego (adekwatnie historycznie) byłyby to bronie do używania z tarczą (albo też w pełnej płycie).
Myślę, że wdrożenie takich zasad nie skomplikowałby gry w ogóle, ale dodałoby realizmu i strategicznego wyboru broni zależnie od sytuacji i przeciwnika.

2) Walczysz mieczem, ale używasz trudnych technik
Jeśli walczysz mieczem przeciwko opancerzonemu przeciwnikowi, to masz ostro przej*bane. Bycie lepszym szermierzem to za mało, żeby wygrać. Musisz do tego umieć walczyć przeciwko takiemu przeciwnikowi. Musisz znać przynajmniej jedną z dwóch metod walki.
a) Omijasz pancerz - czyli atakujesz miejsc nie chronione przez pancerz: pod pachę, od dołu pod płytę, czy części ciała, na które przeciwnik pancerza nie założył (najczęściej nogi) etc. Jest to oczywiście bardzo trudne, wystawiasz się na kontratak, a nawet jak się uda, to prawdopodobnie musisz jeszcze przebić się przez przeszywanicę (+ ewentualną kolczugę) pod spodem.
b) Walczysz mieczem jak buławą - jak pierwszy raz usłyszałem o tym sposobie walki, to myślałem, że to żart. Jednak jeśli jesteś w tak beznadziejnej sytuacji, jak walka mieczem przeciwko pełnej płycie, to robisz co możesz, żeby wygrać. W tym wypadku: trzymasz swój miecz za ostrze, a uderzasz przeciwka głowicą albo jelcem. Oczywiście trzeba dobrze opanować tę technikę walki, by umieć zadać celny, a razem silny cios.

3) Uciekasz/poddajesz się.
Nie każdego przeciwnika jesteś w stanie pokonać.

Co myślicie?

Gieferg