WIEDŹMIN: GRA WYOBRAŹNI

Gieferg

Standardowo zasady W:G przewidywały rzut na unik. Dośc szybko stwierdzilismy, że to strata czasu. Zamiast tego wprowadziłem trzy oddzielne obrony:

parowanie - liczone z umiejętności walka bronią (którą rodzieliliśmy na kilka kategorii więc osobno walka mieczem, bronią obuchową czy drzewcową), ale stosowane tylko przeciwko broni, którą da się parować (czyli głównie mieczom) - ustalilismy, że parować można tylko dwa ataki w rundzie.

uniki - liczona z umiejętności uniki, można stosować przeciwko każdemu rodzajowi ataku, dowolną ilość razy w rundzie.

tarcza - liczona z dodatkowej umiejętności tarcza - 2 razy w rundzie, ale zawsze z modyfikatorem +1 do obrony.

Tym sposobem raz, że wyeliminowano dodatkowy rzut, dwa - był sens rozwijania dodatkowych umiejętności obronnych, bo każda miała nieco inne zastosowanie i zawsze był sens mieć je rozwinięte. Oczywiście tarcza nie zmniejszała obrażeń (co byłoby absurdalne), a służyła tylko i wyłącznie do blokowania ciosów - jak cios wszedł w tarczę (czyli niecelny atak przeciwko obronie-tarcza), nie zadawał w ogóle obrażeń.

Jesli ktoś nie miał rozwiniętych uników (tzn zawsze umiejętnośc się miało na 1 jesli się jej nei rozwijało) i bronił się tylko parowaniem to trzeci atak w rundzie zwykle stanowił już dla takiego kogoś spory problem. Oczywiście manewry zwiększające obronę zwiększały zazwyczaj tylko jedną z nich.